Ik denk meteen aan vetkuiven en petticoats…
Boogiewoogie heeft stilistische invloeden uit folk, gospel, ragtime en Honky Tonk die teruggaan tot 1910 in het zuiden van de Verenigde Staten. Het belangrijkste en meest typische instrument is de piano.
Een zeker Joe Dudlow zou voor het eerst veelvuldig dit op blues gebaseerde speelpatroon gebruikt hebben. Het zou rond 1900 dan ook als ‘Dudlow Joes’ bekend geweest zijn.
Oorspronkelijk was het genre niet erg populair, maar het werd wel invloedrijker in de jaren veertig.
Boogiewoogie is een soort getokkelde blues die zeer populair geworden is in de late jaren dertig en begin jaren veertig. Het vindt zijn herkomst in pianomuziek, met tot drie piano's tegelijk, gitaar, big band en country en western muziek en zelfs gospel. Typisch is de roffelende begeleiding met de linkerhand op het klavier.
Het steeds weerkerend patroon werd gespeeld op piano en gebruikt in de blues. Boogiewoogie muziek wordt gekenmerkt door een uptempo ritme. Er is een herhaald melodieus patroon op de bas met stijgende en dalende reeksen, een zogenaamde lopende bas lijn, en een reeks van geïmproviseerde variaties in de hoge tonen. De bas (linkerhand) is even belangrijk als de (hogere) melodielijn (rechterhand). Een barrelhouse is een kroeg met drank van ’t vat (barrel) in de zuidelijke staten (U.S.) De pianist entertainde er zo de ruwe klanten. Het karakteristieke ritme en de feeling van de boogie werden later aangepast voor gitaar, bas en andere instrumenten.
Peter Silvester zegt in zijn boek over boogiewoogie:” Left Hand Like God, the story of Boogiewoogie” dat in 1929 boogiewoogie wordt gebruikt om dansen of muziek uit de stad Detroit te benoemen.
De vroegste registratie van boogiewoogie als blad muziek komt uit 1916. Het is een publicatie van New Orleans Hop Scop Blues door de Texaanse pianist George W. Thomas. Boogie werd populair met de Pinetop Boogie van Pinetop Smith in 1929. Dat scoorde op nummer 20 in de hitlijst.
Terwijl de blues traditioneel allerlei emoties uit, is boogiewoogie voornamelijk gekoppeld dansen. De songtekst van " Pinetop’s Boogie Woogie", bestaat volledig uit dans instructies:
Now, when I tell you to hold it, I don't want you to move a thing.
And when I tell you to get it, I want you to Boogie Woogie!
De song werd korte tijd later gevolgd door een ander voorbeeld van zuivere boogiewoogie, "Honky Tonk Train Blues" door Meade Lux Lewis.
Er was dus zeker ook invloed van de vroegere Zuiderse Honkey tonk muziek. De term "boogie" zelf was al vroeg in gebruik, vb. in Wilbur Sweatman’s "Boogie Rag" dat in april 1917 opgenomen werd.
"The Fives" werd gecomponeerd door George en Hersal Thomas uit Texas, en bevat al alle ingrediënten van moderne Boogie Woogie.
In de jaren dertig kreeg boogiewoogie ruimere publieke aandacht door een aantal populaire concerten in Carnegie Hall.
Begin jaren ’40 hoorde het bij de Swing stijl van de Bigbands. Namen als The Andrew Sisters, Tommy Dorsey’ band, Louis Jordan en Glen Miller doen allicht nog een belletje rinkelen. Tussen ’45 en ’50 was er veel invloed van country en blues op de boogie, maar ook omgekeerd (Bill Haley). Andere gekende namen uit dit genre zijn Fats Domino en Little Richard of de Doo-Wop-sound van voornamelijk zwarte vocale groepen zoals The Drifters of The Coasters.
Het publiek hield van boogie songs omdat het ritme zeer geschikt was voor de toen populaire dansen als de jitterbug en de Lindy Hop. Ook countryzangers begonnen boogiewoogie te spelen in de late jaren dertig, toen Johnny Barfield "Boogiewoogie" opnam. The Delmore Brothers toonden met ”Freight Train Boogie" hoe country en blues samensmolten tot een nieuw genre dat Rockabilly zou worden genoemd. In de Sun Records rockabilly sound herkennen we dit country boogie pianospel.
Zo werd boogie in de jaren vijftig onderdeel van de opkomende rockabilly en rock and roll stijlen met als bekende naam Jerry Lee Lewis.
Later werd het wat minder populair en midden jaren vijftig werd haar aanverwante vorm, de rock & roll, de meest populaire stijl. Midden jaren zeventig ging boogie terug naar zijn roots en betekende "to boogie" "in een disco stijl dansen”. In de jaren tachtig gebruikten countrybands als The Charlie Daniels Band boogiewoogie in nummers als de "Boogie Woogie Fiddle Land Blues (1988)".
Klassiekers zijn ondermeer Bette Midler met een remake in 1973 van ‘Boogie Woogie Bugle Boy’ dat in 1941 al een hit was voor de Andrews Sisters. Het scoorde in 2006 opnieuw als “Candyman” van Christina Aguilera. Andere gekende nummers met een boogie ritme of bassenpatroon zijn "Johnny B. Goode" van Chuck Berry, "Shadoogie" van The Shadows en ' Great Balls of Fire ' van Jerry Lee Lewis.
Als men het tegenwoordig over rock-'n-roll heeft, is daarmee ook de uit de boogiewoogie ontstane acrobatische dans (acro-rock) bedoeld, die in 1955 in zwang raakte en zich eind jaren vijftig over heel Europa en de VS verspreidde.
(We zochten bij voorkeur korte en duidelijke filmpjes, zonder veel show, spektakel en competitie.
Betere suggesties zijn welkom.)
