Ontstaan Ballroom
De geschiedenis van de Ballroomdansen gaat terug tot de middeleeuwse volksdansen. Het dansen in paren is voor het eerst vastgelegd in Italië aan het begin van de 15de eeuw.
In de 16de eeuw ontstond er in Frankrijk vanuit de hofdans het ballet. In de 17de en 18de eeuw kwam er door het hof van koning Lodewijk veel stimulans voor het uiten van (dans-) kunst in Frankrijk. Er kwamen kledingmodes met grote jurken en korsetten voor de dames. De heren droegen de voorlopers van onze "nette pakken" en liepen op schoenen met hoge hakken. De dansen werden hierdoor statig (en nogal stijfjes) uitgevoerd omdat men zich niet goed kon bewegen.
Zeker de laatste 100 jaar is alles steeds swingender geworden, en zijn de Stijldansen tot hun huidige vorm gekomen. Ook hierop zijn weer variaties gekomen, denk aan het ontstaan van de Rock'n Roll. Toch is het typisch dat de Latin dansen losser en frivoler gedanst worden dan de Europese. Zo zijn er bijvoorbeeld 2 vormen van de Tango; de Argentijnse en de Ballroom versie.
Noord-Amerika leverde begin 20ste eeuw alle elementen voor de Britse ballroomstijl, alleen de tango was hierbij een grote uitzondering.
In 1909 werden in Parijs de eerste wereldkampioenschappen stijldansen gehouden. Tegenwoordig organiseren verschillende organisaties in vrijwel de gehele wereld stijldanswedstrijden, vaak ieder met hun eigen regels. Zo zijn er nu in alle landen dansseizoenen met meerdere wedstrijden per maand. Net als bij voetbal zijn er verschillende categorieën en regio’s.
Tussen 1920 en 1930 ontwikkelde een groep Britse beroepsdansers vier dansen door alle bestaande dansen te vergelijken en strenge regels op te leggen in iedere aparte dans: Engelse wals, slowfox(trot), quickstep, tango werden zo vormgegeven.
Ze konden door het grote publiek worden gedanst op de populaire muziek van die tijd.
Samen met de Weense wals, een bijzondere variant uit Duitsland, kregen deze dansen de naam ballroomdansen.
Standaarddansen: zijn (ballroom- en latin-) dansen die gestandaardiseerd zijn. De basispassen en de basisfiguren worden wereldwijd uniform op dezelfde manier gedaan, waardoor alle liefhebbers die ze beheersen samen kunnen dansen (en er ook wedstrijden en onderlinge vergelijking mogelijk zijn).
Standaardisatie
De techniek van de standaarddansen is vastgelegd door Alex Moore. Deze Engelsman heeft alle standaarddansen ontleed en een notatie ontwikkeld die nog steeds gebruikt wordt als studiemateriaal door de internationale danswereld. In 1948 publiceerde hij The Ballroom Technique, het klassieke naslagwerk voor deze dansen.
Naar mijn smaak zijn er voor ballroomdansen teveel regels, reglementen, wedstrijden en voorschriften. Dat maakt de dans kapot. Dans moet leven. Als je alleen mag doen wat voorgeschreven is, of alleen mag proberen dat een fractie beter of sierlijker te doen dan een ander (koppel), dan is er geen ruimte voor evolutie en vernieuwing. Jammer. Dansen horen niet in een keurslijf. De overdreven statige stijl past niet meer in deze tijd. Je merkt het op feesten en fuiven: latin domineert, het moet swingen…
