Verhoogde zolen werden bij Grieken (cothurni) en Romeinen gebruikt om op het toneel de godenfiguren groter te doen lijken.
Een afgescheiden hak zou er later gekomen zijn om te vermijden dat ruiters (ridders) bij het bestijgen van hun paard met hun voet door de stijgbeugel zouden schuiven.
Bij stappen en lopen moet onze hiel veel druk opvangen. Een hakje kan schokken absorberen.

Rond 1660 droegen de mannen aan het hof (rode) hoge hakken als statussymbool: je kan er niet mee werken, dus het was een teken van luxe en rijkdom. Ook Lodewijk XIV gebruikte deze sierraden om groter te lijken. Een hogere hak stond voor een hogere status. Het woord struikelblok zou daar zijn oorsprong vinden.

Omdat we het sexy vinden kopen veel dames ongezond hoge hakken waarop ze amper kunnen lopen. Hoog is 7-8 cm. Maar 12-13 vind je ook. Of extremer. De tol voor een verleidelijk loopje met de bips naar achter en de borsten naar voor kan leiden tot een verkorte kuitspier, krampen, holle rug, kraakbeenslijtage en lage rugpijn, risico op vallen en verzwikking.
Heel elegant en mooi, maar met mate. Niet geschikt voor 24/7.

Voor 1850 waren er geen linker- en rechterschoenen, beide versies waren identiek. Na sandalen en voet- en beenwikkels volgden pogingen om zolen ambachtelijk aan zijflappen te bevestigen. Toen Jan Ernest Matzeliger (Suriname) dit machinaal kon werd het mogelijk en betaalbaar links en rechts verschillend te maken.