Historisch is het net iéts anders dan 'Walk like an Egyptian'.
In het Egypte van de farao's was dans zeer belangrijk en in hoofdzaak religieus. Op de erediensten dansen meestal vrouwen, shemayets .
Afbeeldingen in tempels en graftombes uit die tijd bevestigen dat. Eerst was dit alleen begeleid met handgeklap, later komen er steeds meer ritme-instrumenten bij.
Het Oudegyptische woord hbj staat voor de rituele dans ter ere van de hemelgodin Hathor (letterlijk: 'het oog van Horus of Oudjat'). Zij is later ook godin van liefde en vreugde, van muziek en dans. Veel dansfiguren hebben een magische betekenis. Ze moeten vb. de overledene beschermen tegen het kwade. Danseressen houden hun handen boven het hoofd, waarmee ze 'het oog van Horus' uitbeelden. In de rituele dansen wordt de sistrum gebruikt, een metalen percussie-instrument.
Jaarlijks is er het festival van Bubastis, dat plaatsvindt ter ere van Bastet, de kat-godin. Op weg naar Bubastis stoppen de dansers bij elk dorp. Ze leggen hun boot aan en musiceren en dansen. Sommige vrouwen maken lawaai met hun crotalen (kleine cymbaaltjes), andere spelen op de auloi (dubbele hobo) of zingen en klappen in de handen.
Stilaan komt dans los van zijn religieuze betekenis. Rijken laten steeds vaker hun feesten opluisteren door danseresjes, begeleid door (vrouwelijke) muzikanten in linnen jurken. Elke koningsharem heeft zijn danseressen, hbjt genoemd. Ze staan lager aangeschreven dan de muzikanten, al noemt de farao hen 'vreugdeschenksters' (shmh-jb). Ze dansen naakt, met enkel een heupgordel van houten kralen, waarin pitten ritmisch rammelen. Hun dans bestaat uit acrobatische figuren en pirouettes, sierlijke handbewegingen en wiegende heupen, gekruid met handgeklap, kleppers en crotalen.
Een Egyptisch reliëf toont een vrouw die met haar lichaam de 'brug' maakt. Dit is waarschijnlijk een religieuze dansfiguur die verband houdt met Noet, de godin van de kosmos. (Zij wordt uitgebeeld als een brug over de aarde.) hbj betekent niet alleen 'dans', maar is ook de naam van de gymnastische oefening 'de brug', die nu nog altijd voorkomt in Indische dans.
De oosters geïnspireerde Egyptische dans met buikdanselementen wordt van religieus steeds meer profaan, en evolueert later van artistiek naar cabaretachtig (toeristen)entertainment.
Raqs Sharqi (traditionele Egyptische dans) kan men in drie vormen onderscheiden:
- de Folk (Sha'abi)
- de Baladi
- de Klassieke Sharqi

(We zochten bij voorkeur korte en duidelijke filmpjes, zonder veel show, spektakel en competitie.
Betere suggesties zijn welkom.)