Ook wel discoswing genoemd, is een partnerdans en wordt voornamelijk op pop- of discomuziek gedanst.

(We zochten bij voorkeur korte en duidelijke filmpjes, zonder veel show, spektakel en competitie.
Betere suggesties zijn welkom.)

Ontstaan

De Discofox ontstond rond 1973, toen bij de klassieke foxtrot elementen uit de swing, de boogiewoogie en de two-step gevoegd werden. In de Verenigde Staten(en in Duitsland?) werd dit ook wel de hustle genoemd. De Europese discofox werd in 1979 in het Duitse welttanzprogramm opgenomen, waardoor dansscholen de discofox ook in hun lessen gingen aanbieden. Dit was voornamelijk in het Duitstalige gedeelte van Europa het geval.

In Duitsland en Zwitserland is de discofox na de salsa de populairste dans. Dit is allicht grotendeels te danken aan het gemak waarmee de passen aangeleerd kunnen worden. Ook in Australië, Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Rusland en Zweden heeft de discofox inmiddels voet aan grond gekregen. In Nederland is het een minder frequente dans, en in België wordt hij nauwelijks aangeleerd.

Zwitserland is sinds eind jaren '90 wereldwijd het succesvolste discofoxland. De dans is er bekend onder de naam disco swing. Bijna alle Europese en wereldtitels gingen naar Zwitserland. Reden hiervoor is de actieve discofoxscene, waar dagelijks in verschillende cafés op hedendaagse muziek discofox gedanst kan worden. Hier ontstaan vele nieuwe stijlen en worden telkens nieuw figuren en varianten ontwikkeld.
 
Techniek

De discofox is een mengelmoes van verschillende elementen uit andere dansen. De passen en danshouding lijken erg op die van de foxtrot of quickstep. De improvisatievrijheid ontleent hij aan de swing. De draaitechnieken komen voor bij de Latijns-Amerikaanse dansen. De acrobatische figuren kunnen teruggevonden worden bij de rock-'n-roll en de boogiewoogie. En de figuren waarin man en vrouw om elkaar heen dansen zijn afgeleid uit de samba.

Muziek

In principe is elke vorm van muziek met een regelmatige 4/4-telling geschikt om de discofox te dansen. Voorwaarde is wel dat de nummers een snelheid van ongeveer 120 BPM hebben, zoals de hedendaagse dansmuziek in disco's.

 Een goed voorbeeld is Inferno met het nummer From Paris to Berlin, of  Ch!pZ met Waikiki Beach.