De bhangra was een seizoensgebonden (tarwe-)oogstdans die alleen door mannen uitgevoerd werd op het festival van Vaisakhi in de Punjab regio van het Indische subcontinent. Het origineel verwaterde sinds 1947 door relocatie van miljoenen mensen.
n de jaren 1950 werd het een nieuwe folkloristische volksdans die door Punjabi emigranten naar andere landen geëxporteerd werd. Vanaf 1990 volgde een fusie met westerse dansstijlen (en muziek), en jaarlijkse danswedstrijden aan colleges en universiteiten in Canada en de US. In Groot-Brittannië maakte de Indo-Pakistaanse expat gemeenschap van de bhangra een duidelijk symbool van de eigen etnische identiteit.
De dans evolueert van oogstfeest tot een vast onderdeel van huwelijksfeesten, verjaardagsfeesten, lokale beurzen, en andere vieringen.
Bhangra dans is (vaak samen met Bollywood dans) ook een fitness dans.
Bhangra is een mooie, expressieve dans, aanstekelijk energiek, vol uitbundige levensvreugde.
De originele dansbewegingen verwezen naar het werken op het land: ploegen, zaaien en oogsten. Meerdere dansers doen krachtige kicks, sprongen en kronkels, forse bewegingen van schouders en heupen, stampen met de voeten, zwaaien met de armen en klappen in de handen.
De kringdansers maken regelmatig plaats voor spectaculaire en acrobatische solo’s.
Bhangra zangers gebruiken een hoge, energieke toon. Ze zingen fel en trots, met veel onzinnige, willekeurige geluiden. Ook de dansers roepen hoi, hoi, hoi op de beat, schreeuwen luid balle balle, oye hoi, bruah… als begeleiding bij het ritme dat zwaar en hypnotisch is.
Een drumroffel markeert vaak het einde van een zang(regel). De laatste zin wordt dan door de dansers als door een koor herhaald.
Melodisch maakt de bhangra gebruik van weinig noten, zelden een octaaf.
De dhol (tweekoppige drum) wordt geslagen met een zware klopper aan de ene en een lichtere stok op de andere kant. Dit belangrijkste en typische instrument zorgt voor het kenmerkend swingend en ritmisch karakter met veel syncopen.
Traditioneel dragen mannen een chaadra, een stuk doek dat rond de taille gewikkeld wordt. Daarop een kurta, een lang shirt en natuurlijk een Pagri (tulband) op hun hoofd.
Vrouwen dragen als traditionele Punjabi kleding een salwar kameez, een lange wijde broek die bij de enkels (salwar) strak sluit, en een lang kleurrijk overhemd (kameez). Ze dragen ook chunnis, kleurrijke doeken die rond de nek gewikkeld worden.
Bhangra verwijst naar verschillende soorten dans
Daankara - uitgevoerd met stokken, vaak op bruiloften.
Dhamal - bijzonder energieke vorm in een cirkel, met de handen in de lucht en veel geschreeuw.
Gatka - met zwaarden, dolken, of stokken.
Giddha - Dit is de vrouwendans.
Jhumar - mannen dans op bruiloften en andere feesten met een ritme dat aanzienlijk lager is.
Julli - kan worden gedaan door een enkele persoon, zelfs vanuit een zittende houding.
Kikli - meestal hand in hand door paren meisjes of vrouwen.
Luddi - de danser heeft een hand achter het hoofd en de andere hand uitgestrekt.
Saami - wordt meestal ook beschouwd als een vrouwendans.
