Om te vermijden dat ze mensen verwonden, worden de hoektanden van de beertjes en de klauwen afgevijld of gebroken. Hierdoor is hij voor het leven verminkt. Zonder (hoek)tanden kan hij onmogelijk teruggaan naar de vrije natuur.

Bij de jonge beren wordt met een gloeiende priem een gat geboord door neus of gehemelte. Door de verse wond wordt een touw (of ring) getrokken. Er wordt geen geld verspild aan verdoving.

Het gat wordt in de snuit gemaakt omdat dat het gevoeligste lichaamsdeel is. Als de trainer aan het touw trekt zal de beer van pure pijn rechtop gaan staan.

Onvoldoende en ongeschikte voeding zijn schering en inslag.

Dansberen hebben ook een lange en trieste geschiedenis in Bulgarije. De eigenaren zijn meestal Roma, een etnische groepering in Bulgarije, voor wie het houden van dansberen een bron van inkomsten en een familietraditie is.

Het leren dansen gebeurt door steeds dezelfde muziek te gebruiken, en de beer op gloeiende kolen te leiden. Om niet (te veel) te verbranden zal hij telkens beurtelings een poot opheffen. Door de conditionering doet hij dit later ook alleen op muziek, zonder gloeiende kolen. Door diverse acties zou het gebruik overal sterk zijn teruggedrongen. Mogen we hopen.

Moest je nu echt geen manier meer kunnen verzinnen om je man te leren dansen…